Poszukiwania szkodników owadzich wykonuje się w celu uzyskania oceny zagrożenia drzewostanów sosnowych ze strony foliofagów (owady, których pokarm stanowią igły) tj.:

• boreczniki,
• osnuja gwiaździsta,
• poproch cetyniak,
• zawisak borowiec,
• strzygonia choinówka,
• brudnica mniszka.

       Larwy żerując na aparacie asymilacyjnym, prowadzą do jego degradacji, a tym samym w kolejnych etapach do osłabienia zdrowotności drzewa bądź w ostateczności do jego śmierci.     

       Jesienne poszukiwanie szkodników przeprowadza się w drzewostanach sosnowych bądź wielogatunkowych z przewagą sosny w wieku powyżej 20 lat, w okresie jesiennym do momentu pojawienia się pierwszych przymrozków. Czynność ta polega na zdarciu ścioły oraz wierzchniej warstwy gleby w celu znalezienia larw, poczwarek czy oprzędów. Wykonuje się je w ramkach wielkości 0,5x1 m przy pomocy sprzętu ogrodniczego (grabie, pazurki). Ilość powierzchni próbnych wacha się w przedziale od 1 do 10 szt. Schemat  ich usytuowania został przedstawiony na ostatnim zdjęciu w galerii.

      Zebrany materiał badawczy umieszczany jest w kartonowych pojemnikach, dostarczany do Specjalisty ds. Ochrony Lasu, następnie wysyłany do Zakładu Ochrony Lasu. Tam, na podstawie ilości zebranych owadów określa się stopień zagrożenia przez szkodniki pierwotne sosny. Ocena zagrożenia umożliwia podjęcie czynności, mających na celu zapobiec wystąpienia gradacji bądź zmniejszenia jej intensywności. W przypadku, gdy zagrożenie zostało określone jako słabe bądź wyższe, należy założyć powierzchnie próbne w sąsiednich drzewostanach. 

Tekst: Angelika Kruszczak

Foto: Piotr Skwarna